“วิธีของพระเจ้า ที่ต่างจากมนุษย์”

เรื่องที่จะนำมาเล่าต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องจริง แต่เป็นเพียงอุทาหรณ์เพื่อเปรียบเทียบถึงวิธีของพระเจ้านั้นดีกว่าวิธีของเรา เราเองไม่สามารถเข้าใจได้ แต่ผลที่ตามมาล้วนแต่เป็นสิ่งที่สร้างคุณค่าให้เราเกินกว่าจะเข้าใจได้

เรื่องอุทาหรณ์ดังกล่าวนี้มีอยู่ว่า ผู้รับใช้พระเจ้าท่านหนึ่ง กำลังอธิษฐานอยู่ทูตสวรรค์ได้มาปรากฏ ผู้รับใช้ก็อยากรู้ว่าวันๆ นั้นทูตสวรรค์ทำอะไรบ้าง จึงขอติดตามทูตสวรรค์ไปทุกที่ทูตสวรรค์ก็ยินยอม แต่มีเงื่อนไขว่าห้ามพูดและห้ามซักถามใดๆ ทั้งสิ้นผู้รับใช้ก็รับปากแต่โดยดี

ทูตสวรรค์พาไปบ้านแรกที่เป็นบ้านของคริสเตียนกำลังจัดงานเลี้ยง เขาเห็นทูตสวรรค์ขโมยถ้วยทองคำจากบ้านหลังนั้นโดยไม่มีใครมองเห็น ผู้รับใช้ก็ตกใจว่าทำไมทูตสวรรค์ทำแบบนี้แต่ไม่กล้าถาม ทูตสวรรค์พาไปอีกที่หนึ่งเป็นถ้ำของพวกโจร ทูตสวรรค์ได้เอาถ้วยทองคำที่ขโมยมาจากบ้านแรกวางไว้ในถ้ำพวกโจร เมื่อโจรกลับมาดีใจมาก ผู้รับใช้ที่ติดตามไปด้วยชักไม่พอใจ มีข้อสงสัยในใจ “ทำไมทูตสวรรค์ทำแบบนี้ สงสัยไม่ได้ทำตามที่พระเจ้าสั่ง” แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะได้สัญญาไว้ ทูตสวรรค์ก็ได้พาผู้รับใช้ไปแห่งที่สาม เป็นกระท่อมของชายชรายากจน ทูตสวรรค์ปรากฎตัวเป็นหญิงสาว ให้ผู้รับใช้ปรากฏตัวเป็นเด็ก ชายชราพอเห็นผู้หญิงและเด็กมาก็ขอให้เฝ้าบ้านให้ตน เพราะจะนำของซึ่งเป็นชิ้นสุดท้ายไปขาย หญิงสาวก็รับปาก หลังจากชายชราจากไปทูตสวรรค์ก็จุดไฟเผากระท่อมของชายชราคนนั้นไหม้หมดสิ้น ผู้รับใช้ชักจะทนไม่ไหวร้องต่อว่าทูตสวรรค์ทันที “ทำอย่างนี้ได้อย่างไร ลุงคนนี้เป็นคนยากจนยังไปเผาบ้านเขาอีก คนดีๆ ก็ไปขโมยถ้วยทองคำของเขาแล้วเอาไปให้โจร” ทูตสวรรค์ยิ้มแล้วตอบว่า “ไหนรับปากว่าจะไม่ถามและไม่พูด” “ทนไม่ไหวแล้ว” ผู้รับใช้ตอบ ทูตสวรรค์ก็บอกว่า “ได้เราจะบอกความจริง”

ทูตสวรรค์นำผู้รับใช้กลับมาที่บ้านและอธิบายให้ฟัง “รู้ไหมว่าถ้วยทองคำใบนั้นมียาพิษ เราจึงต้องเอาไปจากบ้านนั้นไปให้โจร ดูสิโจรตายหมดเลย”

ผู้รับใช้อึ้งไปเล็กน้อย “ก็พอมีเหตุผล แล้วไปเผาบ้านชายชราคนนั้นทำไม” ทูตสวรรค์ตอบว่า “รู้ไหมใต้กระท่อมหลังนั้นมีขุมทรัพย์ซ่อนอยู่ เมื่อชายชราคนนั้นกลับมาก็จะค้นหาข้าวของของเขา แล้วเขาจะพบทรัพย์สมบัติมีค่าที่ซ่อนอยู่ เขาก็จะมีเงินทองเลี้ยงชีวิตต่อไปโดยไม่อดตายยังไงละ”

ข้อคิด : วิธีของพระเจ้าก็ดีกว่าวิธีของมนุษย์เรา

“จงมอบทางของท่านไว้กับพระเจ้า วางใจในพระองค์ และพระองค์จะทรงกระทำให้สำเร็จ” (สดุดี 37:5)

โดย: อาจารย์อำนวย เรืองชาญ
นักจัดรายการวิทยุ “เพื่อคุณกำลังใจ”
องค์การก้าวไปสู่ความสว่าง