“ฉลาดแต่แกล้งโง่”

แม้ว่าเราจะมีความเป็นคนฉลาดก็ตาม แต่ในบางครั้ง ก็จำต้องทำเป็นแกล้ง “ โง่ ” เพื่อให้การอยู่ร่วมกันกับคนอื่น เป็นไปอย่างกลมกลืนปราศจากปัญหา คนที่ทำได้ดังกล่าวนี้ จะอยู่ร่วมกับคนอื่นๆได้ดีกว่าบางคนที่ “ อวดฉลาด ” อยู่ตลอดเวลา ใครจะพูดเรื่องอะไร หรือมีความคิดเห็นอย่างไร เขามักจะอวดฉลาด รู้ดีกว่าและถูกต้องกว่าคนอื่นอยู่เสมอ จึงกลายเป็นปัญหา ที่ทำให้เกิดความหมั่นไส้ ไม่ชอบขี้หน้ากันได้ง่าย ที่เราได้พบเห็นอยู่เสมอ

นอกจากรู้จักทำตัวเป็นคน “ แกล้งโง่ ” เพื่อให้เกิดความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันได้แล้ว การรู้จักแกล้งโง่ ยังทำให้เราได้เรียนรู้ความคิดและสิ่งดีๆจากคนอื่น เพื่อจะได้นำสิ่งดีๆ มีประโยชน์เหล่านั้น มาปรับให้เกิดประโยชน์ต่อชีวิตเราอีกด้วย ดังนั้นจึงเห็นว่าคนที่ฉลาดจริงๆ จะไม่ชอบทำตัวว่าตัวเองฉลาดต่อหน้าคนอื่น ไม่ว่าสิ่งนั้น เขาจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ตาม เพราะเหตุนี้เอง จึงทำให้เขาเป็นที่รักที่ชื่นชอบของคนรอบข้าง และเขาก็ได้ใช้โอกาสเหล่านี้ เก็บความคิดอ่านทั้งหลายที่เขาได้รับ แล้วนำมาพัฒนาความคิดของเขาเอง ให้เกิดความฉลาดรอบรู้ มากขึ้นอีกด้วย

ไม่ว่าเราจะรู้จริงหรือไม่ก็ตาม แต่การแสดง “ อวดรู้ ” อาจทำให้คนอื่นไม่ชอบเราได้ ถ้าเราอยากจะรู้ว่าในสายตาของคนอื่นนั้น เราเป็นคนอวดรู้หรือเปล่า ให้ลองสังเกตดูว่า เวลาที่เราพูดคุยกับคนอื่นนั้น เรามักจะทำตัวอย่างไร ถ้าเราพร่ำแต่ในสิ่งที่ตนเองรู้ แล้วไม่ยอมรับฟังในสิ่งที่คนอื่นพูดบ้างเลย ก็แสดงว่าเราเป็นคนอวดรู้ในสายตาของคนอื่นไปเรียบร้อยแล้ว แต่ถ้าเรายอมรับฟัง ความคิดเห็นของคนอื่น และไม่พูดในสิ่งที่เรารู้ออกมา ก็แสดงว่าเราคงไม่ใช่คนที่อวดรู้ในสายตาของคนอื่นแน่นอน

อย่างไรก็ตาม แม้เราจะเป็นคนฉลาด หรือจะรู้มากแค่ไหน ก็ต้องรู้จักที่จะแกล้งโง่ให้เป็น ตามโอกาสและความจำเป็น เพื่อเราสามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นได้อย่างราบรื่น และใช้โอกาสเรียนรู้ความต่างเหล่านั้น เพื่อนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเราเอง นี่คือวิถีทางของคนลาดแต่แกล้งโง่

ถ้าหากว่าเราต้องการที่จะแสดงความคิดเห็นของเราบ้าง เพราะความจำเป็นในบางครั้ง เพื่อชี้แนวทางที่ถูกต้อง เราก็ควรจะรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นก่อน ไม่ไปยับยั้งหรือคัดค้านความคิดเห็นของเขา จากนั้นเมื่อได้เวลาที่เหมาะสม เราจึงค่อยแสดงความคิดเห็นของเราบ้าง อธิบายด้วยเหตุผลอย่างค่อยเป็นค่อยไป ด้วยน้ำเสียงและท่าที เคารพให้เกียรติอีกฝ่ายหนึ่งด้วยเช่นกัน .

สรุปแล้วคนฉลาดตัวจริงนั้นเขาแกล้งโง่ ได้เก่งและแนบเนียน

โดย : อาจารย์อำนวย เรืองชาญ
นักจัดรายการวิทยุ “เพื่อคุณกำลังใจ”
องค์การก้าวไปสู่ความสว่าง